geçmiş dev sanatçıların büyüsünün asılı durduğu bir atmosfere sahip bu sahne. o kadar naif, o kadar zarif ve sade, sıcacık, ağırbaşlı ve fakat ağırbaşlıca rengarenk, huzur dolu, çalışanların beden dillerinden ışık, yüzlerinden gülümsemeler saçılan bir sahne burası. ilk ziyaretinizde dahi size evinizde hissettireceğine söz veriyor sessizce. ve oyun bittiğinde biliyorsunuz ki çok geçmeden yeniden geleceksiniz. işten çıkıp koşa koşa gelenlere not olsun, kafeteryada yiyecek bulunmuyormuş. yalnızca içecek mevcut. yani yolda bir şeyler atıştırmazsanız akşam öğününden feragat etmiş olacaksınız :) biraz erken gelip o güzel koltuklarda dinlenin, duvarlardaki yalınlığıyla etkileyici fotoğraf karelerini inceleyerek ustaları selamlayın, vestiyere montunuzu bırakın örneğin -ki size yardımcı olan güzel kent insanlarından birine daha selam verebilesiniz-. bir de, bileti gişeden almanın nostaljik mutluluğunu yaşayın lütfen. dip koçanlı tiyatro biletiniz de olsun, atmaya kıyamayın.